De vakantie loopt ten einde. Het is zelfs aan het weer te zien.
Het was een zonovergoten zomer. Maar toch geen zoals andere jaren.
Er was het gemis van de onbezorgdheid welke normaal kenmerkend is voor de zomermaanden.
Dat lelijk beestje gooide zeer veel roet in het eten.
De vakantieplannen konden van de ene op de andere dag gewijzigd worden.
De kinderen hadden geen zekerheid dat hun zomerkamp zou doorgaan.
Een plaatsje op het strand moest worden gereserveerd.
Een tuinfeest, familiefeest kon maar in beperkte kring doorgaan.
Maar de groep die het meest getroffen werd waren de bewoners van de woonzorgcentra.
Omdat zij tot de risicogroep behoren en leven in een gemeenschap, blijven hier strenge maatregelen gelden.
Hoewel het voltallige team steeds opnieuw zijn best deed (en doet) om het dagelijkse leven van de bewoners zo aangenaam mogelijk te maken, bleef (en blijft) het gemis van hun naasten bestaan.
Het blijft een moeilijke oefening om - rekening houdend met opgelegde regels - toch zo veel mogelijk tegemoet te komen aan de noden van de bewoners en hun familie.
Laten we samen hopen dat het een rustige herfst wordt!
